UCZENIE SIĘ JĘZYKA
Trzeba więc podkreślić, że wraz z uczeniem się języka występuje tendencja do zastępowania wszelkich tzw. bezpośrednich doświadczeń A przy tym: „Mowa nie jest wyrazem gotowej myśli. Myśl przedzierzgnąwszy się w mowę, zmienia się strukturalnie i rodzajowo. Myśl nie jest wyrażona w słowie, lecz spełnia się w nim” . Opanowanie języka sprzyja więc kontroli nad własnym myśleniem. Kontrola ta ma w początkowych okresach rozwoju formy interpersonalne (ocena poprawności rozumowania przez dorosłych), z czasem zaś — dzięki interioryzacji — funkcje kontroli wobec siebie samej pełni jednostka.Przejście to jednak nie byłoby możliwe bez pomocy dorosłych, reprezentujących wobec podmiotu wymagania „świata kultury–’, konkretyzujące się w społecznej; wiedzy. Jednakże, owa społeczna wiedza jest najczęściej modyfikowana podmiotowo zależnie od indywidualnych możliwości poznawczych. Tym samym, elementy wiedzy jednostkowej (a szerzej: jednostkowego doświadczenia) mogą zmieniać — w sensie np. twórczej modyfikacji bądź twórczości oryginalnej — społeczną wiedzę i stać się jej istotnym składnikiem.